Lingam z Mahaśiwaratri
Śiwaratri obchodzi się czternastej nocy ciemnej połowy każdego miesiąca. Jogini dobrze wiedzą, że łatwiej jest kontrolować umysł podczas ciemnej połowy miesiąca, czyli wtedy, kiedy księżyca ubywa. Czternasta noc sprzyja nieco bardziej intensywnej Sadhanie, aby całkowicie poddać sublimacji ostatnią pozostałą piętnastą część umysłu, która powiązana jest z ostatnią częścią księżyca. Tej nocy możliwe jest osiągnięcie całkowitego zwycięstwa nad umysłem.
Starożytni jasnowidze i riszi w pełni zdawali sobie sprawę z wpływu, jaki planety wywierają na ludzkie ciało i wykorzystywali ten wpływ do osiągnięcia korzyści duchowych. Z tego względu intensywna praktyka Sadhany czternastej nocy gdy księżyca ubywało ma swoje korzenie w osobistych doświadczeniach dawnych mędrców hinduskich. W miesiącach Maagh (luty/marzec), czternasta noc nazywana jest nocą Maha-Śiwaratri. 'Maha’ oznacza wielki, 'Śiwa’ oznacza pomyślny a 'Ratri’ oznacza noc; Wielka-Pomyślna-Noc. Jest to noc nie tylko pomyślna pod względem uzyskania kompletnej kontroli nad umysłem, ale także tej nocy Śiwa – Boskość, która nie ma formy rodzi się przybierając postać Lingamu. Śiwa pod postacią Lingamu jest wielbiony i czczony za to, że posiada Boską Mądrość.
Mówi się, że ci, którzy mieli szczęście ujrzeć przejawianie się Boskości w postaci Lingodbhawy, jeszcze w tym życiu zostaną zbawieni i nie będą się musieli odradzać. Dobro, jakie powstaje podczas wielu lat praktykowania ascezy lub wielu wieków medytacji i wykonywania tapasu, nie może się nawet równać z dobrem, jakie pojawia się, gdy jesteśmy świadkami Lingodbhawy
Kiedy lingamy manifestują się poprzez ciało wielkiej duchowej istoty, wszystko co istnieje jest świadkiem tego wydarzenia na poziomie duchowym. Jednakże z materialnego punktu widzenia jedynie garstka osób może oglądać to wydarzenie na własne oczy. W Wedach napisane jest, że co siedem, osiem tysięcy lat rodzi się wielka istota duchowa, która pobłogosławiona jest możliwością manifestowania Śiwa lingamów. Przez wiele tysięcy lat te wspaniałe istoty duchowe przejawiały lingamy w odosobnieniu swoich aśramów lub w otoczeniu natury. Po urodzeniu lingamu był on zakopywany, ponieważ te wielkie istoty duchowe uważały, że żadna z osób, które wówczas żyły na ziemi nie zasługiwała na to, aby otrzymać lingam jako prezent, który można czcić.
