Duchowa praktyka przebywania w milczeniu
Nieustanne rozmawianie o tym, co dzieje się na świecie jest stratą czasu. Umniejszasz swoją witalną energię, gdy to robisz.
Kiedy ciągle rozmawiasz, energia (śakti) wewnątrz zmniejsza się. Jeśli będziesz ciągle gadał, nie będziesz w stanie zrozumieć, co jest poprawne, a co nie. Gdy pozostajesz w milczeniu (mounam), jesteś w stanie rozpoznać i zrozumieć duchowe myśli.
Kiedy zagłębimy się w duchowe myśli i przestaniemy ciągle rozmawiać, zrozumiemy, że poprzez nieustanne rozmawianie stajemy się zmęczeni. W końcu zrozumiemy, że przez samo gadanie nic się nie wydarzy. Z tego właśnie powodu, duchowi mędrcy, święci, siddhowie i pobożni ludzie mówili, że bycie w mounam jest najwyższą drogą.
Nieustanne rozmawianie o tym, co dzieje się na świecie jest stratą czasu. Umniejszasz swoją witalną energię, gdy to robisz.
Kiedy ciągle rozmawiasz, energia (śakti) wewnątrz zmniejsza się. Jeśli będziesz ciągle gadał, nie będziesz w stanie zrozumieć, co jest poprawne, a co nie. Gdy pozostajesz w milczeniu (mounam), jesteś w stanie rozpoznać i zrozumieć duchowe myśli.
Kiedy zagłębimy się w duchowe myśli i przestaniemy ciągle rozmawiać, zrozumiemy, że poprzez nieustanne rozmawianie stajemy się zmęczeni. W końcu zrozumiemy, że przez samo gadanie nic się nie wydarzy. Z tego właśnie powodu, duchowi mędrcy, święci, siddhowie i pobożni ludzie mówili, że bycie w mounam jest najwyższą drogą.
Oni osiągnęli wyzwolenie poprzez bycie w mounam. Potem oni zapomnieli o rozmowie. Byli tak pogrążeni w doświadczeniu, które odczuwali praktykując mounam, że nie mówili, aby pomóc innym w zrozumieniu. Przestali mówić, a nawet zapomnieli, jak się to robi – więc jak mogli sprawić, żeby inni zrozumieli? Uczyli innych jak osiągnąć błogość i wyzwolenie (mukti), zapisując swoje nauki. Było wielu siddhów, którzy żyli w ten sposób.
W naszym światowym życiu nie praktykujemy mounam nawet przez jeden z trzystu sześćdziesięciu pięciu dni w roku. Dobrą praktyką jest w pełni pogrążyć się w sobie z prawdziwym uczuciem i nie myśleć o niczym. Po prostu bądź bez myśli. Możesz to robić raz w tygodniu (przez pięćdziesiąt dwa dni w roku). W takie dni możesz komunikować się językiem ciała lub pisząc, jeśli naprawdę jest taka potrzeba. Jeśli potrafisz praktykować mounam prowadząc zwykłe życie i żyjąc bez palenia, picia alkoholu i rozmawiania, to jest to wspaniała medytacja.
Praktykuj mounam. Rozwiń spokojny, cichy umysł i sięgnij Boskości. Staniesz się dojrzały i osiągniesz trwałą błogość dzięki mounam. Zapomnij o wszystkim. Nie myśl o niczym. Nie myśl! Nie pozwól, aby twój umysł biegał tu i tam. Zamknij oczy i nie obserwuj niczego przez pewien czas… wtedy bądź w mounam. To przyniesie trwały duchowy stan błogości. Pytaj, poznaj i zrozum właściwe metody praktykowania tego. Jeśli użyjesz właściwej metody i będziesz ją praktykował, odniesiesz sukces.
Oto sadhana mounam. Poprzez nią możesz osiągnąć błogość.
