Svati
W październiku 2008 przybyłam na stałe do Aśramu Sri Premanandy. Kiedy przyjechałam, zapytałam Swamidżiego, czy mogłabym zaofiarować moją służbę. On powiedział, że to dobry pomysł i przydzielono mi określone zadanie. Zajmuję się tym już od roku. Kiedy zaczęłam służbę, nie rozumiałam głębszego znaczenia tego, co oznacza prowadzenie departamentu. Zanim zaczęłam prowadzenie departamentu, medytowałam i modliłam się do Swamidżiego każdego dnia i czułam, że jestem blisko Niego. Jednakże moja relacja z nim była trochę powierzchowna – z mojej strony. Chciałam czuć się blisko Boga i blisko mojego Guru, ale nie byłam gotowa, aby poddać moje przywiązanie do egoistycznych pragnień, do tego, co chciałam i tego, jak chciałam, aby rzeczy się działy.
Minęły tygodnie, a ja przywykłam już do życia w Aśramie, gdy uświadomiłam sobie jak wspaniałym darem jest służenie innym w ten sposób. Swamidżi może zabrać nam tak wiele negatywnych myśli i nawyków, gdy pracujemy, i w tym samym czasie poprowadzić nas do dojrzałego stanu, tak, że możemy prawdziwie wzrastać. Uświadomiłam sobie, że w przeszłości chciałam doświadczać miłości i błogosławieństw Swamidżiego, ale nie byłam gotowa, aby ofiarować mu moje życie. Dzięki łasce Swamidżiego byłam w stanie zrozumieć, że ofiarowanie służby oznacza zapomnienie o swoich samolubnych pragnieniach, błahych, krótkotrwałych przyjemnościach i danie z siebie wszystkiego, pomimo jakichkolwiek trudności, które mogą się pojawić. Uświadomiłam sobie, że w tym krótkim ludzkim życiu najlepsze miejsce, w którym można być, jest u stóp Guru, służenie mu w każdy sposób, w jaki On chce. To nie zawsze jest łatwe i czasami czuję, że chcę wrócić z powrotem do domu, aby zjeść czekoladowe croissanty i wyprać moje ubrania w 60 stopniach! Ale te pragnienia są przelotne.
Wcześniej myślałam, że podążanie duchową ścieżką oznacza tylko bycie zdolnym do pogrążania się w głębokiej medytacji. Ale zwykłe komunikowanie się z innymi, z miłością, w każdych okolicznościach jest także ogromnie ważne na duchowej drodze; to jest coś, co nie zawsze mi się udaje, ale Swamidżi jest zawsze gotowy, by pomóc mi się zmienić.
Poza wykonywaniem mojej regularnej pracy, zaczęłam spędzać czas z dziećmi, pomagając im na różne sposoby. Bieda jest nadal olbrzymim problemem tu w Indiach i wiele z tych dzieci miałoby bardzo trudne życie, gdyby nie znalazły schronienia tutaj. Ujmują je proste rzeczy, takie jak rysowanie, śpiewanie i spędzanie czasu z tobą. Im więcej czasu z nimi spędzam, tym bardziej uświadamiam sobie, jak bardzo materialnie uprzywilejowane życie mamy żyjąc na Zachodzie. Im więcej czasu spędzam z nimi, tym bardziej uświadamiam sobie, ciągle na nowo, że Swamidżi daje doskonały przykład tego, jak służyć innym. On nie myśli o rozwiązywaniu problemów tylko na krótką metę – otworzył On działalność charytatywną, przygarnia te wszystkie dzieci, uczy je, karmi je, kocha je i pomaga im stworzyć dla nich lepszą przyszłość. To jest prawdziwa służba. To przywilej służyć innym w ten sposób.
Jest wiele osób w Aśramie, które pracują niezwykle ciężko, pracują one prawdziwie i bardzo sumiennie. To nie jest takie łatwe, na jakie wygląda. W gruncie rzeczy myślę, że o wiele łatwiej jest pracować na Zachodzie, gdzie zazwyczaj wszystko idzie gładko! Biorąc pod uwagę te trudne okoliczności, w jakich znajduje się Swamidżi, to fakt, że Aśram nie tylko działa, ale kwitnie jest cudem.
Swamidżi jest doskonałym przykładem na to, jak my powinniśmy stawiać czoła problemom w tym życiu – z podniesioną głową, bez strachu i z uśmiechem w sercu i na twarzy. Nie znam nikogo, kto przeszedł przez większą ilość trudności i przeszkód niż nasz Gurudżi.
Mam nadzieję, że wielbiciele, którzy rozważają spędzenie dłuższego czasu w Aśramie, nie będą zwlekać i przyjdą zaoferować swoją służbę Swamidżiemu prosto z serca. Możemy myśleć, że kiedy przyjeżdżamy, pomagamy Jemu i jego misji. Jednak prawda jest taka, że to my dostajemy pomoc od Swamidżiego – pomoc w dojściu do Boga tak blisko, jak tylko możemy w tym życiu!
Dżej Prema Śanti!
