Vraag: De mensheid gaat door een tijd van diepe crisis, in vele delen van de wereld wordt er, in naam van god – of de god die we geld noemen, vele oorlogen en genocides begaan. In ontwikkelingslanden sterven er elk jaar miljoenen kinderen van de honger. En dit zijn slechts enkele van de vele ernstige issues waar de mensheid vandaag de dag tegenover komt te staan. Wat is het verschil van de huidige crisisperiode met al die andere verschrikkelijke tijden van crisis waar de mensheid in het verleden mee te maken heeft gehad?
Dit is een lange vraag, dus zal ik deze deel per deel beantwoorden…
Laat ons om te beginnen de religieuze oorlogen nemen of die oorlogen die in naam van God plaatsvinden door de onwetendheid van de mensheid. De genade van God is erg krachtig. Wanneer een persoon enkel aan zichzelf denkt dan overvalt egoïsme hem. Indien een persoon die aan spiritualiteit zou moeten denken op een bepaald punt aan zichzelf gaat denken, dan neemt egoïsme het over. Zij worden erg kleingeestig en willen de wereld laten zien hoe belangrijk ze zijn. Zij willen zichzelf bekend maken aan de wereld, om iedereen te laten zien hoe rijk ze bv. zijn. Een mens zou niet zulke egoïstische gedachten moeten hebben. Soms kan dit soort houding ook gezien worden bij spirituele leiders. Wanneer dit soort gedachten bestaan dan zal dit vast en zeker leiden tot onderscheid in kaste, religie, taal enz. De enige manier om dit te beëindigen is om onze gedachten alleen op God te focussen en op niets anders.
Vervolgens zijn er honderdduizenden kinderen en volwassenen die van honger sterven in vele delen van de wereld. Je denkt aan kinderen, maar er zijn ook vele planten en diersoorten die in deze wereld vernietigd worden. Er is nu veel vernietiging in deze wereld. We maken ons zorgen over de vernietiging van menselijk leven, maar zoveel andere dingen zijn ook stervende. Deze vernietiging begon lang geleden. God is niet verantwoordelijk voor deze vernietiging. Het gebeurt omdat de mensheid zijn gevoel voor eenheid verloren heeft, zijn gevoel voor barmhartigheid, zijn gevoel om te delen. Mensen hebben een cirkel om zich heen getrokken…mijn land, mijn mensen, mijn religie, mijn kaste, mijn overtuiging en zo verder. Zij zijn vergeten dat we allen deel uit maken van dezelfde Aarde. Zij zijn vergeten dat we allen op dezelfde planeet wonen. Welke verschillen er ook mogen zijn, ze zijn vergeten dat we allen binnen een cirkel leven, in plaats van dat eenieder zijn eigen cirkel definieert. Het is mogelijk om deze problemen op te lossen, om honger en sterven door honger te stoppen en om aan al deze moeilijkheden een einde te maken, maar de mensen willen deze vrijheid niet. Dat is mijn mening. Het zijn enkel de gewone mensen, de eenvoudige mensen, mensen met liefde in hun hart en die hierdoor van streek raken en deze problemen willen oplossen, maar niet de politici die de landen in de wereld leiden. Zolang de kopstukken van een land niet hun gedachten en hart openen voor deze issues, zullen de problemen blijven bestaan.
Zeg niet dat het God is die al deze problemen kan oplossen. Voordat iets kan gebeuren met de gratie Gods, zal er eerst eenheid moeten zijn, en deze eenheid is er niet. Wij denken alleen aan ons zelf; mijn werk, mijn inkomen, mijn leven, we denken er nooit aan hoe ons land te ontwikkelen. We praten alleen maar over het land te ontwikkelen, we praten erover, alsof we om ons land geven, en degenen die het leiden, praten alsof zij geïnteresseerd zijn in haar ontwikkeling. Zij die de macht hebben, zouden oplossingen kunnen vinden voor deze problemen aangezien zij alle macht en mogelijkheden ter beschikking hebben, maar zij bekommeren zich niet echt om dit te doen. Dit omdat zij niet hun gedachten en hart openen en willen zien.
Als we de huidige crisis vergelijken met vorige kunnen we zeggen dat zij die vroeger de landen regeerden politici met een hart waren. Zij volgden hun geweten. Zij hadden een gezonde angst voor hun geweten. Zij hadden respect en gaven om de mensheid. Zij kwamen aan de macht met het gevoel dat zij iets voor hun land zouden moeten doen. Zij wilden hun land ontwikkelen en hadden compassie met het volk. Zij waren er niet in geïnteresseerd om alleen rijkdom voor zichzelf te vergaren. Dat was niet hun doel. Hun hoofddoel was niet om aan hun eigen familie en verwanten te denken. Zij hadden devotie voor God. Het waren mensen die de naam van God reciteerden. Zelfs zij die niet in God geloofden, geloofden op zijn minst in hun eigen geweten. De mensen respecteerden op zijn minst één van de twee. Daarom stond de wereld in die tijd niet voor zulke ernstige problemen. (…)
