(Uittreksel uit een satsang die Swamiji gaf in het VK in 1984)
(Swamiji zingt “Govinda Krishna Jai…” hoewel zijn keel pijn doet.)
Vandaag probeerden jullie me aan het zingen te krijgen, maar ik ben niet echt in staat om te zingen. Hoewel, toen ik iedereen zag en vooral de jongeren, en jullie interesse in bhajans, voelde ik dat ik ook zou gaan zingen! Maar jullie gezang is veel beter dan het mijne en ik ben blij dat te zien.
| Swamiji in het VK, 1984 |
Ik wil jullie allen verder brengen op het spirituele pad. In de wereld zijn er vele paden die iemand kan volgen. Een mens kan op om het even welke manier leven die hij/zij wenst. Niemand kwam op deze wereld om honderden jaren te leven. Het leven is heel kort, ten hoogste 90 jaar of zo, en dan moeten we deze wereld weer verlaten. Iemand kan bidden tot God met de vraag om kinderen te krijgen. Nadat ze kinderen hebben, vragen ze God dat hun kinderen goede kinderen zouden zijn. Dan vragen ze aan God dat hun kinderen goed zouden studeren. Daarna vragen ze aan God dat ze een goede baan zouden hebben en ze willen dat hun kind dokter wordt. Kunnen ze nu eindelijk God met rust laten? Neen, dan vragen ze God dat hun kind een goede partner zou hebben. Van zodra de partner gevonden is, vragen ze om te trouwen. Na het huwelijk willen ze dat hun kind goede kinderen krijgt. En nu is de persoon grootouder geworden. Na een tijdje voelen ze dat de kinderen niet genoeg doen voor hen en dat de kleinkinderen niet voor hen zorgen. Ze voelen zich slecht en gekwetst en overlijden.
Als je denkt dat dit de juiste weg is, doe dan verder! Dit is wat we zien en ervaren tussen de tijd dat we geboren zijn en de tijd dat we sterven. Is er niets buiten dit? Er is….. veel geld verdienen! Je probeert geld te verdienen om je zelf, je kinderen en je kleinkinderen tevreden te stellen. Je stapelt deze welvaart op en dan overlijd je. Is dit alles waar je naar streeft in deze wereld?
Dit zijn ook de zaken die jullie mij vragen. Zelfs door de gesprekken die ik heb met jullie, kan ik zeggen dat dit de enige onderwerpen zijn waar jullie over praten. Ik heb van Sri Lanka naar het Verenigd Koninkrijk gereisd, om al deze materiële problemen op te lossen en het maakt me niet uit dat jullie me daarvoor gebruiken, maar ik wil jullie er aan herinneren om het daar niet bij te laten. Je gelooft bijvoorbeeld heel sterk in mij maar geloof je ook zo sterk in jezelf? Waarom vraag ik dit? Als iemand niet gelooft in zichzelf, dan wordt hij/zij triestig. En de geest schept dan vele ziekten, problemen en moeilijkheden voor die persoon.
Denken jullie allemaal dat jullie slecht zijn? Is hier iemand die denkt dat hij een goede persoon is? Je zou altijd moeten denken dat je goed bent. Je zou moeten geloven in je zelf omdat er een goddelijke energie in je is. Als je een gesprek met je zelf zou hebben zou je het begrijpen. Zullen we dit proberen?
“O, geest, hoe komt het dat ik niet in mezelf geloof?”
Jouw geest antwoordt: ”Wat ik ook doe, welke actie ik ook onderneem, het draait altijd slecht uit. Daarom heb ik geen geloof meer in mezelf. Ik heb zelfs gesolliciteerd voor een job en ik ben niet geslaagd. Wat ik ook doe, niets schijnt te werken voor mij. Daarom ben ik boos op mezelf.”
Hierop antwoordt de geest weer: “Heb een beetje geduld. Als je iets wil bereiken, moet je in jezelf geloven. Hiervoor heb je wat geduld nodig. Omdat je het geloof in jezelf verloren hebt, kan je niets gedurfd doen. Als je je moed verloren hebt, hoe kan ik je dan helpen een job te vinden?”
Je moet geloof hebben in jezelf, in het goddelijke in je. Met andere woorden in de jeevatma’s paramatma. De goddelijke ziel in jezelf is de jeevatma en de opperste ziel die overal is, is paramatma. Je gelooft in de paramatma maar niet in de jeevatma. Je hebt enkel geluisterd naar wat andere mensen je vertelden en ze zeggen je enkel om vertrouwen te hebben in de paramatma en zo leef je dan, maar je moet ook geloof hebben in de jeevatma!
