SWAMIJI BEANTWOORDT JOUW VRAGEN
Je vraagt me iets over eenheid. Narayana! Normaal gesproken geloven dames niet wat andere dames zeggen. Toch geloven vrouwen vaak wat mannen zeggen. Mannen geloven ook in andere mannen. Dames moeten leren elkaar te vertrouwen en in elkaar te geloven. Ze moeten duidelijk en open zijn met elkaar. Ze moeten hun hart openen voor andere dames. Dus mijn eerste punt is dat we geen onderscheid moeten maken tussen man en vrouw. Dat is de eerste barrière voor eenheid in de wereld. We moeten in elkaar geloven en vertrouwen. We moeten vertrouwen hebben in en liefde hebben voor elkaar. We moeten elkaar als mensen beschouwen, niet als mannen en vrouwen. We moeten elkaar liefhebben vanuit het hart, niet vanuit het lichaam. Dit zijn de eerste stappen naar eenheid.
De meeste mensen hebben een enggeestige mentaliteit. Ze verdelen andere mensen in verschillende categorieën. Hier in India zien ze eerst de kaste. Dat is je familielijn en de groep waartoe je behoort, iets waarvan ze denken dat dit het belangrijkste is. Dit is het begin van bekrompenheid. De mensen die tot een bepaalde kaste of sociale groep behoren, zullen bij elkaar blijven en ze kunnen het gevoel hebben dat andere kasten geen enkele rol spelen in het leven van hun gemeenschap. Tot welke religie je behoort is een wereldwijd probleem. “Hij is een christen. Hij is een moslim.” Vanuit deze barrières ontstaan kleine verschillen en deze ontwikkelen zich tot grote kloven, politieke problemen en burgeroorlogen.
Op dezelfde manier zie ik binnen onze beweging kleine scheidingen en verschillen die de groei van eenheid afremmen. Wanneer je elkaar voor het eerst ontmoet, vraag je: “Waar kom je vandaan?” De Sri Lankaanse man of vrouw zal zeggen: “Ik ben een Sri Lankaan, ik ben Singalees, ik spreek Engels en Sinhala.” Dit is identificatie met je cultuur en te veel identificatie verstoort de eenheid in een multiculturele groep. Je denkt altijd: “Wij zijn Tamils en zij zijn buitenlanders” of andersom. We zijn allemaal samen op het spirituele pad en dienen één missie. Discriminatie, zelfs een beetje, verstoort de harmonie binnen een groep mensen. We moeten denken dat we allemaal samen zijn. Denk niet: “Tamils en buitenlanders, christenen en hindoes.” Ik kan dit niet accepteren in mijn missie. (…)
Dus laten we al deze verschillen accepteren, tolereren en proberen te vergeten. Laten we onze centra op één manier en in één stijl maken. Laten we onze eigen stijl maken en echt uniek zijn! Dan zullen we kunnen zeggen: “Dit is onze stijl!” Als je één universele stijl introduceert, dan zal het heel gemakkelijk zijn om verenigd te worden. Welke stijl? Swami Premananda-stijl? Ik heb geen specifieke stijl. Ik verwacht niets persoonlijk van je. Ik wil niets in deze wereld.
Toch hoop en bid ik dat je naar een hoger niveau gaat. Ik wil niet dat je op de een of andere manier naar beneden gaat. Ik wil niet dat je je leven op wat voor manier dan ook bederft. Ik wil dat jij je meer en meer ontwikkelt en het hoogste spirituele niveau bereikt. Je hebt een mooie kans gekregen om hoger en hoger te gaan! Grijp die kans met beide handen en maak er het beste van. (…)
Verwacht niet dat je binnen zes maanden of een jaar volwassen wordt. Je moet heel geduldig zijn. Eerder vroeg je me een gemakkelijke manier om naar verlichting te gaan. Het antwoord is ook gemakkelijk – wees heel eenvoudig, wees heel nederig, dien je medemensen en leer het geheim van zuivere, goddelijke liefde.
Jai Prema Shanti
