Belichamingen van het Goddelijke,
In dit menselijk leven zouden we onze geest gericht moeten houden op God. Om dit te doen, zouden we moeten nadenken hoe we Zijn Heilige Voeten kunnen bereiken. In deze mondaine wereld moeten we mogelijkheden creëren om dit te bereiken. We bidden tot God om dit te laten gebeuren, maar onze wereldse problemen houden ons daarin tegen en verwarren onze geest. Als we teveel proberen om daarover na te denken, dan zal onze geest verward raken over het al dan niet volgen van het spirituele pad. Hoe kunnen we aan God denken terwijl we in deze wereld leven? Soms kan je zelfs denken dat dat niet mogelijk is. Dat is niet waar. Werkelijk, wat wij vergeten te doen, is geduldig te zijn. Je moet geduldig zijn met je verwanten en vrienden. Als je geduldig kan wachten, kan je dienstbaar zijn en ander liefdadig werk doen. Om op een dergelijke manier dienstbaar te zijn en liefdadig werk te doen, hebben we devotie nodig. Om devotie te ontwikkelen, hebben we de juiste geestesingesteldheid nodig. Om deze juiste ingesteldheid te hebben, moeten we het juiste pad bewandelen. Om het juiste pad te bewandelen, zouden we niet verstrikt mogen raken in wereldse problemen. We raken steeds in de problemen en maken onszelf zorgen en raken van streek. De reden daarvoor is dat onze geest niet sterk is. Vanaf het ogenblik dat onze geest niet sterk is, kunnen we zelfs kleine problemen niet aan en wordt onze geest verward.
Mensen zeggen dat ze niet in staat zijn dit spirituele pad te bewandelen omdat ze binnen een huwelijk leven. Ze zeggen dat enkel sadhu’s (rondtrekkende monniken) dit pad kunnen bewandelen. Jullie kunnen allemaal dit pad bewandelen. Wat je nodig hebt is zelfvertrouwen en geestkracht. Als je dit pad wil gaan, kies dan een goede omgeving uit. Langzaam, heel langzaam moet je jezelf opofferen om op het spirituele pad te gaan. Dan zal je uiteindelijk een hogere staat bereiken. Je zou nooit mogen denken dat je dit niet kan, omdat je een familieleven leidt. Je moet vol vertrouwen je geest erop richten en het doen. Als je het werkelijk probeert, zullen je familiale problemen en moeilijkheden vervagen en je zal de kans krijgen om de Heilige Voeten van de Heer te bereiken. De Purana’s zeggen dat verschillende heiligen en wijzen de hoogste staat bereikten terwijl ze een familieleven leidden. Als je deze Purana-verhalen leest, zal je achterhalen hoe ze het bereikten. Vele siddha’s, die een familieleven hadden, bereikten ook grote hoogtes in hun spirituele leven. Familieleven mag geen probleem zijn. In ons familieleven hebben we verlangen, zelfzucht, en de gewoonte om meer en meer dingen te verzamelen, terwijl we zeggen: dit is voor mij, voor mij. We denken nooit aan anderen; we hebben niet de gewoonte om te delen; we hebben niet de gewoonte om anderen te verwelkomen of anderen te respecteren. Uiteindelijk kom je in een staat waarin je zegt: “Alles is van mij.” Je zegt: “Het is van mij, het is van mij!” Maar wat zal er gebeuren wanneer je sterft? Niets gaat met ons mee wanneer we dit leven verlaten. Wanneer men sterft neemt niemand iets met zich mee, tenzij het goede, het verkeerde en de liefdadigheid die we deden.
De koningen, die een familieleven hadden, bouwden tempels en deden grote spirituele oefeningen. Zij volgden het pad van devotie en bereikten grote devotionele hoogten. Als je denkt aan hun dienstbaarheid: zij veranderden zichzelf door dat te doen. Wij denken er nooit aan om onszelf te veranderen. Je moet proberen en jezelf veranderen. Het is een zeldzame kans om geboren te worden. Als je in deze geboorte geen liefdadige activiteiten doet en onbaatzuchtige dienstbaarheid, of anderen helpt, in welke geboorte zal je het dan wel doen? Wij scheiden onszelf alleen maar af van anderen omwille van onze verschillende nationaliteiten en we denken niet na over God, dienstbaarheid of liefdadigheid. Dienstbaar zijn aan een ander individu is als poeja doen voor Heer Shiva. Als je dienstbaar bent voor iemand anders, kom je dichter bij de Voeten van de Heer. Wanneer zal je dit idee van dienstbaarheid omarmen? Wanneer zal je jezelf volledig overgeven aan God?
